پشت چهره ها
گفت و گو با مردم کوچه و خیابانپشت چهره ها
گفت و گو با مردم کوچه و خیاباندرباره من
مهوش کیان ارثی هستم متولد سال 1332 در شهر آبادان. لیسانم را در رشتۀ روزنامه نگاری از دانشکدۀ علوم ارتباطات اجتماعی ( 1351 تا 1355 ) که در آن زمان دانشکده ای مستقل بود و فوق لیسانسم را در رشتۀ ارتباطات اجتماعی با گرایش وسایل ارتباط جمعی از امریکا ( 1358 تا 1360 ) گرفته ام.
ده سال ( 1363 تا 1373 ) در مجلۀ زن روز از نشریات مؤسسۀ کیهان در زمینۀ وضعیت زنان در خانواده و اجتماع گزارش تهیه می کردم.
در سال 1376 که تصمیم گرفتم دوباره با مطبوعات کار کنم " گفت و گو " با مردمی که برای گذران زندگی، هر کدام ، در سطح شهر به کاری مشغولند، نظرم را به خود جلب کرد.
چاپ گفت و گوهایم از سال 1377 در روزنامه هایی که با آنها به توافق می رسیدم، شروع شد.
وبلاگ را با گفت و گوهای قدیمی شروع می کنم. بعد گفت و گوهای جدید را هم بین آنها خواهم گذاشت. تا با هم ببینیم خلقیات، تجربه ها و آمال و آرزوها در این فاصلۀ زمانی تا امروز تغییری کرده اند یا نه ؟ و چه تغییری ؟
چرا با مردم کوچه و خیابان حرف می زنم؟
زمانی که تصمیم گرفتم با مردم کوچه و خیابان گفت و گو کنم هدفم این بود که در پس سؤال و جواب از کاری که به آن مشغولند؛ از گذشته شان بگویند. از تجربه ای که در زندگی پشت سر گذاشته اند. می خواستم بفهمم چه طور زندگی می کنند. اصلا چه تصوری از زندگی دارند. آمال و آرزوهاشان چیست؟
خیلی ساده می خواستم بدانم در پشت چهره هایی که هر روز بیرون از خانه هامان می بینیم و بی اعتنا از کنار هم می گذریم چه خبر است؟ با خودم فکر می کردم شاید اگر ما بیشتر وبیشتر با زندگی ، فکرها، ویژگی های شخصیتی، اخلاق و رفتار همدیگر به کمک واسطه ای غیرمستقیم مثلا مطبوعات که حوزۀ حرفه ای من است، آشنا شویم می توانیم وقتی به هر دلیل در مقابل هم قرار می گیریم کمی با آرامش و متانت به هم برخورد کنیم، سریع هیجان زده نشویم و صدای مان فریاد نشود و سر هم آوار نشویم.
ادامه...
خاطرات سفری
غار " دِه شیخ " یا غار " علی صدر " شماره ی دو ...
خرداد ماه سال 1397 برای چهار روز به روستای کَریَک در استان کهگیلویه و بویر احمد رفتیم. در مورد این روستا نوشته شده: " روستای کریک از توابع شهرستان دنا معروف به ماسوله ی استان کهگیلویه و بویراحمد یکی از کهن ترین روستاهای ایران است و قدمت آن به دوران حکومت هخامنشیان برمی گردد. "
ما از یک سالی ( که یادم نیست چه سالی؟ ) بعد از انتخاب شهر مقصد در مورد جاهای دیدنی اون شهردر فضای مجازی جستجوهایی می کردیم. اما قبل از اون سال رویه ی سفرهامون این طور بود که در خود شهر از پذیرش هتل یا صاحب جایی که در اون اقامت داشتیم یا راننده ها پرس و جو می کردیم. غار " ده شیخ " یکی از دیدنی های اطراف روستای کریک بود که به ما پیشنهاد شد.
غار ده شیخ در 51 کیلومتری شهر یاسوج و 35 کیلومتری شهر سی سخت و در دو کیلومتری روستای ده شیخ و در بالا دستِ این روستا قرار داره. به همین دلیل هم اسم روستا را روی غار گذاشتن. از محل توقف ماشین ها تا ورودی غار، مسیر اگر چه طولانی و سربالاست ولی زیبایی طبیعت اطراف اون جبران مافات می کنه. در مورد این غار آهکی نوشته شده: " قدمت غار ده شیخ به 135 میلیون سال پیش می رسد. شکل گیری این غار را که کاملا طبیعی است به دوره ی دوم زمین شناسی متعلق می دانند. از آنجا که هیچ گونه نقاشی و خطی روی دیواره های غار وجود ندارد مشخص می کند که این مکان در طول قرن ها ناشناخته و دست نخورده باقی مانده است. غار ده شیخ یکی از حدود 600 غار شناسایی شده در کشور است و به لحاظ وسعت وعمق تا کنون رتبه ی دوم کشور را به خود اختصاص داده و کارشناسان و غارنوردان به آن لقب غار علی صدر دو را داده اند.
این غار بعد از قرن های متمادی ناشناخته ماندن چند سال قبل از طرف بعضی افراد محلی در روستای ده شیخ پاتاوه کشف شد و تا به امروز به وسیله ی غارشناسان و محققان، سه مرحله اکتشاف در این غار صورت گرفته است. "
وارد غار که شدیم اول از همه عظمت ستون های آهکی که هم از سقف غار به سوی زمین آمده بودن و هم از کف زمین به سوی بالا قد کشیده بودن چشم ها را جذب خود می کرد. دیوارهای آهکی غار هم که با طرح های گونه به گونه، این ستون ها را در میان خود داشتن زیبایی وصف ناپذیری به این غارِ کهن سالِ شگفت انگیز داده بودن. غار با این هیبت رازگونه اش از فضایی به فضای دیگر ادامه داشت. درست مثل اینکه در کاخی قدم بزنی و از یک سالن باشکوه به سالن اعجاب انگیز دیگری وارد شوی. باورکردنی نبود این ساخته ی عظیم طبیعت که اثری از انسان در خود نداشت. می گشتیم. با احتیاط قدم برمی داشتیم و فراوون عکس می گرفتیم. ادامه مطلب ...