پشت چهره ها
گفت و گو با مردم کوچه و خیابانپشت چهره ها
گفت و گو با مردم کوچه و خیاباندرباره من
مهوش کیان ارثی هستم متولد سال 1332 در شهر آبادان. لیسانم را در رشتۀ روزنامه نگاری از دانشکدۀ علوم ارتباطات اجتماعی ( 1351 تا 1355 ) که در آن زمان دانشکده ای مستقل بود و فوق لیسانسم را در رشتۀ ارتباطات اجتماعی با گرایش وسایل ارتباط جمعی از امریکا ( 1358 تا 1360 ) گرفته ام.
ده سال ( 1363 تا 1373 ) در مجلۀ زن روز از نشریات مؤسسۀ کیهان در زمینۀ وضعیت زنان در خانواده و اجتماع گزارش تهیه می کردم.
در سال 1376 که تصمیم گرفتم دوباره با مطبوعات کار کنم " گفت و گو " با مردمی که برای گذران زندگی، هر کدام ، در سطح شهر به کاری مشغولند، نظرم را به خود جلب کرد.
چاپ گفت و گوهایم از سال 1377 در روزنامه هایی که با آنها به توافق می رسیدم، شروع شد.
وبلاگ را با گفت و گوهای قدیمی شروع می کنم. بعد گفت و گوهای جدید را هم بین آنها خواهم گذاشت. تا با هم ببینیم خلقیات، تجربه ها و آمال و آرزوها در این فاصلۀ زمانی تا امروز تغییری کرده اند یا نه ؟ و چه تغییری ؟
چرا با مردم کوچه و خیابان حرف می زنم؟
زمانی که تصمیم گرفتم با مردم کوچه و خیابان گفت و گو کنم هدفم این بود که در پس سؤال و جواب از کاری که به آن مشغولند؛ از گذشته شان بگویند. از تجربه ای که در زندگی پشت سر گذاشته اند. می خواستم بفهمم چه طور زندگی می کنند. اصلا چه تصوری از زندگی دارند. آمال و آرزوهاشان چیست؟
خیلی ساده می خواستم بدانم در پشت چهره هایی که هر روز بیرون از خانه هامان می بینیم و بی اعتنا از کنار هم می گذریم چه خبر است؟ با خودم فکر می کردم شاید اگر ما بیشتر وبیشتر با زندگی ، فکرها، ویژگی های شخصیتی، اخلاق و رفتار همدیگر به کمک واسطه ای غیرمستقیم مثلا مطبوعات که حوزۀ حرفه ای من است، آشنا شویم می توانیم وقتی به هر دلیل در مقابل هم قرار می گیریم کمی با آرامش و متانت به هم برخورد کنیم، سریع هیجان زده نشویم و صدای مان فریاد نشود و سر هم آوار نشویم.
ادامه...
سفر اول به آمریکا
استخری در یک پارک جنگلی
در شهر کوچک ما نزدیک دانشگاه پارک جنگلی ای بود زیبا و طبیعی. وقتی در آن قدم می زدیم و درختان قدیمی و پر شاخ و برگش را می دیدیم به من این احساس را می داد که در فضای طبیعتی خارج از شهر رفته ایم و قدم می زنیم. نه اینکه جایی باشی که با چند دقیقه پیاده روی برسی به دانشگاه و فضای سبز نگهداری شده ی آن.
اما این پارک جنگلی نزدیک شهر در میان درختان در هم تنیده با بوته های گیاهی گونه به گونه، امکانی را در خود داشت که آن را از هر جنگل طبیعی دیگری ممتایز می کرد. و این امتیاز، امکان شنا در استخری بود که در قسمتی از پارک ساخته شده بود که رودخانه ای در آن جریان داشت!
استخری با ابعاد بزرگ که آب رودخانه از یک عرض آن وارد استخر می شد و بعد از طی طول استخر از عرض دیگر آن بیرون می رفت و به راهش در بستر رودخانه ادامه می داد. با خودش، آب جاری را به استخر می آورد و با آب ساکن در استخر آشنا می کرد با شیطنت آن را مواج می کرد و بعد با سرخوشی از استخر بیرون می رفت. ادامه مطلب ...